Sinds 12 juli 2024 is Eduard Disch (oud-directeur van opvangcentrum Impuls, 79 jaar) in hongerstaking. Hij voert actie tegen het inhumane asielbeleid waardoor asielgezinnen worden uitzet met kinderen die langer dan vijf jaar in Nederland wonen.
Aanleiding
Directe aanleiding voor zijn actie was een item van het Jeugdjournaal op 11 juli. Dat ging over het vluchtelingengezin Babayants dat uitgezet zou worden. Zij wonen al meer dan 10 jaar in ons land. Van de vier kinderen zijn de twee jongsten (10 en 2 jaar) in Nederland geboren. Inmiddels is bekend dat het gezin tijdelijk mag blijven. Ook zijn er kamervragen gesteld.
Als directeur van een opvangcentrum in Maastricht, ving Disch ook vluchtelinggezinnen op. Van zeer dichtbij zag hij hoe schadelijk zo’n uitzetting voor het gezin en vooral de kinderen was. Toen hij op het Jeugdjournaal zag dat dit schadelijke beleid nog steeds bestaat, was de maat vol. Diezelfde avond reisde hij naar Den Haag waar hij zijn hongerstaking voor het IND gebouw startte.
Op 15 juli oordeelde de rechter dat het vluchtelingengezin Babayants (dat al meer dan 10 jaar in ons land woont) voorlopig in Nederland mag blijven in afwachting van een beslissing op hun bezwaar. Dat is goed nieuws. Maar er zijn nog zo’n 300 andere kinderen die elke dag in angst en onzekerheid leven. Deze kinderen wonen al langer dan vijf jaar in Nederland. Het zijn onze buren, onze klasgenoten, onze teamgenoten en onze vrienden. Ze horen bij ons.
Maar hoe Nederlands deze kinderen zich ook voelen, ze hebben nog steeds geen verblijfsvergunning die ze het recht geeft om hier te mogen blijven. De kinderen zijn elke dag opnieuw bang om te worden opgepakt en uitgezet naar een land dat ze niet of nauwelijks kennen. Dit is schadelijk en bedreigt hun ontwikkeling. Uitzetting van gewortelde kinderen is een ernstige schending van hun kinderrechten. Het belang van het kind moet centraal worden gesteld in de asielaanvraag. Disch gaat door met zijn hongerstaking tot er een duurzame oplossing is voor deze kinderen. ‘’Ik blijf, ook al kan dat nog weken duren.’’
Eisen
Eduard beëindigt zijn actie wanneer er concrete toezeggingen zijn voor:
- Een onmiddellijk kinderpardon voor alle kinderen die meer dan vijf jaar in Nederland wachten op hun verblijfsvergunning.
- Een duurzaam en kindvriendelijk asielbeleid. Bij de beoordeling van de asielaanvraag staat het belang van het kind centraal.
Van staken naar waken
Op 10 augustus moest Eduard zijn hongerstaking beëindigen vanwege medische redenen. Na een week van rust en herstel keerde hij op 19 augustus terug voor een wake voor het Ministerie van Asiel. Zijn eisen zijn ongewijzigd.