Deze week begon de Wake op dinsdag bij het Tweede Kamer gebouw. Dan ontmoet je o.a. Kamerleden en fractie medewerkers van allerlei politieke kleur. Soms komt het tot een gesprek(je). Zoals met Kati Piri van de PvdA. Zij benadrukt het belang van het zichtbaar maken van het maatschappelijk draagvlak door het tekenen van de petitie Kinderpardon. Zij is hard werk aan het maken van een wetsontwerp inzake de ‘discretionaire bevoegdheid’. Voor dit wetsontwerp zal gewerkt moeten worden aan een parlementaire meerderheid. Ze hoopt het wetsvoorstel eind dit jaar aan de Tweede Kamer te kunnen indienen, en anders begin volgend jaar of na eventuele nieuwe verkiezingen! Kortom: het Kinderpardon kan een zaak worden van de lange adem, van krachtige volhouders.
Minister Faber
Eduard is van mening dat minister Faber van zichzelf een profiel creëert van een amateuristische branieschopper, dus alles behalve ministerieel. Wel veel geroep over ‘het strengste asielbeleid ooit’, maar vooralsnog weinig tot geen prestaties.
De ernstige problemen rond Migratie (vooral arbeidsmigratie!) versimpelen tot ‘asielcrisis’ in plaats van een door de overheid gecreëerde opvangcrisis.
