Media
Vanmiddag was een drukke middag voor Eduard. Twee interviews, elk ca. een uur. Eerst freelance journalist Ornella van der Ende, die vooral schrijft voor internationale bladen. Later op de middag journalist Charlotte Huisman van de Volkskrant met fotograaf.
Daar tussen door ontmoette ik twee uur lang enkele tientallen belangstellenden. Mensen zijn echt begaan met het lot van veel asiel-kinderen. De slepende en soms slopende jarenlange asiel-procedures roepen bij velen verontwaardiging op richting de politiek. De flyers vinden gretig aftrek en er is bereidheid tot het zetten van stappen richting de politiek. Niet (meer) bij de moedeloze belangstellenden. Wat kun je dan zeggen? “Besef dat je je moedeloos mag voelen, maar daarmee ben je nog niet krachteloos! Dus zet weer die ėėrste stap, dan volgen de andere stappen als vanzelf! Want voor de rechtvaardigen is er HOOP,… en een hoop te DOEN”. Of zoals Václav Havel schreef:
Hoop is niet hetzelfde als optimisme. Het is niet de overtuiging dat iets goed afloopt, maar de zekerheid dat iets zin heeft – ongeacht hoe het afloopt.
STEEDS ONGEMAKKELIJKER
De gevolgen van 23 dagen geen vaste voeding worden in deze 4e week door Eduard steeds meer ervaren. Fysieke ongemakken zoals trager lopen en praten. Ook het denken verloopt trager en het geheugen wordt zwakker. Soms komt Eduard niet op woorden. Mentaal staat hij nog vrij sterk, maar raakt sneller geëmotioneerd! Vooral hinderlijk tijdens een interview voor krant, radio of tv. Maar al met al blijven Eduard, de arts en wij verbaast over nog zoveel vitaliteit! :-). En Eduard zegt er dan altijd achteraan:
Die energie krijg ik van al die lieve mensen die mij komen opzoeken.
