Vandaag waakt Eduard alleen, de stemming is wat mat. Eduard komt niet toe aan flyeren. Twee lange, boeiende gesprekken op straat.
Eerst met een jonge werknemer van de Haagse Bijenkorf. Hij had vorige week een discussie op de werkvloer over het Kinderpardon. Met was eenstemmig positief over de hongerstaking, maar sprak schande over de veel te lange procedure, en bijbehorende onduidelijkheid, voor een verblijfsvergunning. Wel was er verdeeldheid over wie schuldig is aan de lange procedures: de ouders van de kinderen of de Nederlandse Staat?
Het andere gesprek was met een medewerker van Rijkswaterstaat. Kinderpardon ligt heel gevoelig. Vooroordelen en onwetendheid vertroebelen vaak een constructief gesprek. Een moedige vrouw, want ze schroomde niet om flyers van het Kinderpardon intern te verspreiden..